Eskiden nakite ihtiyacı olanlar bu parayı bankadan temin edemediklerinde soluğu un veya yağ toptancılığı adı altında vadeli para verenlerin yanında alırlardı.
İçeri girer 3/5/12 ay vadeli bir kamyon un veya yağ alır, misalen 10 birime…
Sonra dükkandan çıkmadan o vadeli 10 birime aldığı yağ veya unu aynı tüccara 6 birime peşin bedele satardı.
Dükkanda da 3 veya 5 hammal yağları dükkanın bir köşesinden diğer köşesine taşırlar, sözüm ona ticareti şeriata uydururlardı.
Bu olaya ilk olarak çocukken gazete dağıtıcılığı yaparken şahit olmuş ve kendi kendime
(“ Bunların vitrin kültürü yok, o kadar yağ veya unu neden dükkanın bir yerinden diğer yerine taşırlar” diye düşünür ama anlamadığım gibi üzerine vazife olmadığı için de kimseye sormayı düşünmedim.)
Bu uygulamayı dinen nereden aldığı bilinmeyen bir fetvaya dayanarak yaptıklarını da, helal olduğu yönünde iddialı ve inançlı olduklarını da zamanla öğrendim.
Din önemli ya!
Faiz ve tefecilik haram ya!
Ortada alınıp satılan bir mal da var nihayetinde…
Evliyalar ve şeyhler diyarı için korkunç bir durum!
Siirt; cami cemaati müdavimi, takkeli, elinde 99’luk tespih olan, dergahlarının baş köşe konuklarından bankaların düşük faizli kredi verdiği döneme kadar çok çekti.
Tabi süreç içinde tefecilik kılık değiştirerek devam etti.
Çek ve Senet Kırdırmak Suretiyle Tefecilik,
Kredi Kartı Tefeciliği (POS),
İkrazatçılık Şeklinde vs
Şimdilerde aynı hastalığın lüks araba ticareti üzerinden güncellendiğini üzülerek öğrendim.
Din, özellikle de islam dini maalesef çok hoyratça kişisel çıkarlar için kullanılıyor.
Paraya muhtaç olana mı üzülürsün, tefecilerin her mecliste itibar görmesine bilemiyorsun…
Kamu otoritesinin kontrolü dışında faiz karşılığında ödünç para verme olarak tanımlanan Tefecilik suçu TCK’da Madde 241 maddede düzenlenmiştir. Buna göre :
(1) Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan altı yıla kadar hapis ve beşyüz günden beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.
